جایگاه کانون های مرکزی در برنامه ریزی توسعه روستایی مورد بخش چایپاره شهرستان خوی

موضوع مورد بحث ما در این رساله جایگاه کانونهای مرکزی در برنامه ربزی توسعه روستایی می باشد. هدف عمده موضوع یاد شده رساندن خدمات و امکانات مورد نیاز به سکونتگاههای روستایی بر اساس اصول و ضوابط و شرایط خاص بوده و در نهایت هدایت روستاهای مورد نظر، به سمت رشد و توسعه می باشد. بدین منظور رساله یاد شده در سه بخش اساسی تهیه و تنظیم شده است . در بخش اول به کلیات تحقیق پرداخته شده که ابتدا طرح مساله اهداف و فرضیات عنوان شده و سپس پیشینه تحقیق، موانع مشکلات تحقیق و تعاریف و مفاهیم در نهایت به مبانی نظری تحقیق اشاره شده است . بخش دوم آن، در چهار فصل تدوین شده است که عودتا به بررسی وضع موجود وحدود مورد مطالعه پرداخته است . فصل اول اختصاص بهویژگیهای طبیعی و مجیطی بخش چایپاره دارد. در این فصل به ویژگیهای زمین شناسی، توپوگرافی، هیدروگرافی، خاکشناسی، اقلیم و پوشش گیاهی اشاره و تقریبا توضیحات مورد نیاز و کافی داده شده است . فصل دوم این پایان نامه به بررسی ویژگیهای اجتماعی و سکونتگاهی و تکوین آن پرداخته شده است . بعد اشاره به سابقه استقرار جمعیت انسانی در منطقه مورد بحث ، مطالعه تعداد، توزیع و تراکم جمعیت و سایر ویژگیهای جمعیتی مانند ساخت جنسی و ترکیب سنی، مهاجرت ، رشد و پیش بینی، فعالیت و اشتغال دین و مذهب و... انجام و در نهایت به جمع بندی این فصل اکتفا شده است . فصل سوم از این بخش به بررسی ویژگیهای اقتصادی اختصاص یافته است . بطور کلی به غیر از نقطه شهری - قره ضیاالدین - مردمان اکثر آبادیهای بخش چایپاره از طریق کشاورزی عمدتا زراعت توام با دامداری روزگار خویش را می گذرانند. علاوه بر زراعت تعداد معدودی تیز طریق زنبورداری امرار معاش می کنند. همچنین در این فصل به وضعیت سایر بخشهای اقتصادی مانند صنعت و معادن و نیز خدمات پرداخته شده است که به غیر از صنعت قالی بافی سکونتگاههای روستایی وضعیت کطلوبی ندارند. فصل چهارم ویژگیهای فضایی و کالبدی را مورد بحث قرار داده است که یکی از فصول اساسی این پژوهش برای رسیدن به فرضیات علی الخصوص فرضیه دوم میباشد. در این فصل علاوه بر عوامل موثر در استقرار سکونتگاههای روستایی به خدمات متعدد و متنوع موجود در آبادیها به تفکیک دهستان نیز اشاره شده است ، که خدمات موجود با تفکیک آبادیها در پایان رساله آورده شده است . بخش دوم رساله نیز در دو فصل تدوین یافته است .